دانش آموزان و انتظاراتشان از مدرسه
لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.
آنچه از يك «مدرسه» انتظار داريم
دانستن و شناختن اهداف يك سازمان آموزشي از مسائل بسيار مهم مديريت آموزشي است.
رفتار و فعاليت‌هاي هر مدير بستگي به اهدافي دارد كه او براي سازمان خود (مدرسه) در نظر دارد. شايد برخي از مديران از اثرات اهداف آموزشي بي‌اطلاع باشند يا چندان نظر روشن و مشخصي درباره اهداف آموزشي‌شان نداشته باشند. اينكه وظيفه آموزش و پرورش چيست؟ اهداف تعليم و تربيت دانش‌آموزان كدام است؟ آيا مديريت آموزشي خود را مسئول ايجاد تغييرات عميق فكري، عاطفي، اجتماعي و حرفه‌اي در دانش‌آموزان مي‌داند؟ يا اينكه در حد مسائل معمولي و پر كردن ذهن دانش‌آموزان از اطلاعات و محفوظات و دانسته‌هاي صرف باقيمانده است؟
در اينجا اين سؤال اصلي و مهم مطرح است كه هدف ما از تعليم و تربيت چيست؟
● رشد خوداتكايي دانش‌آموزان
منظور آماده كردن دانش‌آموزان براي كسب توانايي‌هاي لازم به منظور هدايت و اداره امور خود در مسير زندگي اجتماعي است. دانش‌آموزان بايد بتوانند به تجزيه و تحليل مسائل پرداخته، قدرت ارائه راه‌حلهاي مناسب براي حل مسائل را داشته باشند.
فعاليت‌هاي مدرسه بايد طوري تنظيم و اجرا شود كه در نهايت دانش‌آموز آمادگي‌هاي لازم براي ورود به زندگي و مواجهه با مسائل آن را داشته باشد. فرد در محيط مدرسه مي‌بايدمفاهيمي چون وظيفه شناسي، وقت‌شناسي و كار گروهي را تجربه كند. خوداتكايي بدون داشتن روح تعقل، تفكر و قدرت شناخت و تجزيه و تحليل مسائل امكانپذير نيست.
● هدايت شغلي
فعاليت‌هاي آموزشي و پرورشي مدرسه بايد بگونه‌اي باشد كه علاوه بر ايجاد و پرورش روحيه كار و تلاش در دانش‌آموزان، آنها را براي انتخاب يك شغل يا حرفه و كسب مهارت‌هاي لازم در يك رشته كاري در آينده آماده و هدايت كند.
● رشد شناختي دانش‌آموزان
براي رشد شناخت دانش‌آموزان بايد آنها را با علوم مختلف و متفاوت روز آشنا كرد. از مطالعه علوم تجربي آنها به تركيب و خواص اشيا پي مي‌برند. علوم اجتماعي و علوم ديني آنها را آماده درك و پذيرش رفتار اجتماعي، نقش و مسئوليت‌هاي خود مي‌كند. آنها بر اساس همين شناخت است كه مي‌توانند روابط صحيح و همزيستي مطلوبي با ديگران داشته باشند كه موجب ادراك و تفاهم عمومي بيشتر در جامعه مي‌شود.
● رشد شخصيت دانش‌آموزان
مدرسه جاي ايجاد باور مثبت و درست از توانايي‌هاي افراد است. آنها بايد خود را افرادي توانا، داراي قابليت و مفيد به حساب آورند و نسبت به استعدادها و توانايي‌هاي خود ابراز وجود كنند و اين مهم جز در سايه داشتن شخصيت بهنجار ممكن نخواهد بود. روش‌هاي تحكمي، ترس‌آور و غير تربيتي محدوديت‌هاي زيادي براي رشد شخصيت دانش‌آموزان به وجود مي‌آورد. متأسفانه برخي از مدارس داراي محيط برانگيزنده نيستند و فعاليت‌هايشان اغلب با نيازها و استعدادهاي دانش‌آموزان همسو و همراستا نيست. مديريت مدرسه بايد فضا و محيطي را به وجود آورد كه در آن فرصت و امكان بروز خلاقيت و ابتكار و زمينه و تسهيلات براي رشد شخصيت دانش‌آموزان فراهم باشد.
● ايجاد زمينه‌هاي يادگيري مداوم
منظور از يادگيري مداوم، يادگيري و خودآموزي نه صرفاً در كلاس و مدرسه و ايام تحصيل بلكه يادگيري در تمام طول زندگي است. نبايد مدرسه صرفاً محلي براي از حفظ كردن دروس و امتحان دادن باشد. جهان امروز جهان تغييرات سريع و كشف مطالب و علوم جديد است و يقيناً دانش محدودي كه در مدرسه به فرد مي‌رسد براي تمام عمر او كافي نيست. مدرسه جايي است كه افراد را به توانايي‌ها و مهارت‌هاي مطالعه و استفاده از منابع مجهز مي‌كند. دانش‌آموزان بايد طوري تربيت شوند كه به مطالعه عادت كنند و بخشي از وقت خود در شبانه روز را به آن اختصاص دهند. مديريت مدرسه بايد داشتن كتابخانه مجهز در مدرسه را به‌عنوان يك نياز اصلي تلقي كند.
● ايجاد و تقويت حس عضويت و تعلق به جامعه
دانش‌آموز بايد طوري تربيت شود كه احساس عضويت در جامعه را داشته باشد. او بايد خود را از جامعه و جامعه را از خود بداند. بسياري از مسائل اجتماع را مي‌توان با مسئوليت پذيري افراد حل كرد. مدرسه بايد بتواند احساس و ادراك مسئوليت و همدلي و همراهي را در دانش‌آموزان ايجاد كند. احساس عضويت و تعلق به جامعه و تلاش براي بهبود و پيشرفت آن از اهداف آموزش و پرورش است كه بايد مورد توجه مديريت مدرسه باشد.
● رشد ارزش‌ها در دانش‌آموزان
مدرسه بايد چنان رفتار كند كه ارزش‌هاي مورد احترام جامعه را به دانش‌آموزان بشناساندبه طوري كه آنها با اين ارزش‌ها با احترام خاص برخورد كنند و براي آنها قداست قائل شوند. ارزش‌هاي اخلاقي و معنوي اسلامي افراد جامعه را از لغزش و انحراف حفظ نموده و راه كمال و سعادت را به آنان نشان مي‌دهد.
رفتار و فعاليت‌هاي هر مدير بستگي به اهدافي دارد كه او براي سازمان خود (مدرسه) در نظر دارد. شايد برخي از مديران از اثرات اهداف آموزشي بي‌اطلاع باشند يا چندان نظر روشن و مشخصي درباره اهداف آموزشي‌شان نداشته باشند. اينكه وظيفه آموزش و پرورش چيست؟ اهداف تعليم و تربيت دانش‌آموزان كدام است؟ آيا مديريت آموزشي خود را مسئول ايجاد تغييرات عميق فكري، عاطفي، اجتماعي و حرفه‌اي در دانش‌آموزان مي‌داند؟ يا اينكه در حد مسائل معمولي و پر كردن ذهن دانش‌آموزان از اطلاعات و محفوظات و دانسته‌هاي صرف باقيمانده است؟
در اينجا اين سؤال اصلي و مهم مطرح است كه هدف ما از تعليم و تربيت چيست؟
● رشد خوداتكايي دانش‌آموزان
منظور آماده كردن دانش‌آموزان براي كسب توانايي‌هاي لازم به منظور هدايت و اداره امور خود در مسير زندگي اجتماعي است. دانش‌آموزان بايد بتوانند به تجزيه و تحليل مسائل پرداخته، قدرت ارائه راه‌حلهاي مناسب براي حل مسائل را داشته باشند.
فعاليت‌هاي مدرسه بايد طوري تنظيم و اجرا شود كه در نهايت دانش‌آموز آمادگي‌هاي لازم براي ورود به زندگي و مواجهه با مسائل آن را داشته باشد. فرد در محيط مدرسه مي‌بايدمفاهيمي چون وظيفه شناسي، وقت‌شناسي و كار گروهي را تجربه كند. خوداتكايي بدون داشتن روح تعقل، تفكر و قدرت شناخت و تجزيه و تحليل مسائل امكانپذير نيست.
● هدايت شغلي
فعاليت‌هاي آموزشي و پرورشي مدرسه بايد بگونه‌اي باشد كه علاوه بر ايجاد و پرورش روحيه كار و تلاش در دانش‌آموزان، آنها را براي انتخاب يك شغل يا حرفه و كسب مهارت‌هاي لازم در يك رشته كاري در آينده آماده و هدايت كند.
● رشد شناختي دانش‌آموزان
براي رشد شناخت دانش‌آموزان بايد آنها را با علوم مختلف و متفاوت روز آشنا كرد. از مطالعه علوم تجربي آنها به تركيب و خواص اشيا پي مي‌برند. علوم اجتماعي و علوم ديني آنها را آماده درك و پذيرش رفتار اجتماعي، نقش و مسئوليت‌هاي خود مي‌كند. آنها بر اساس همين شناخت است كه مي‌توانند روابط صحيح و همزيستي مطلوبي با ديگران داشته باشند كه موجب ادراك و تفاهم عمومي بيشتر در جامعه مي‌شود.
● رشد شخصيت دانش‌آموزان
مدرسه جاي ايجاد باور مثبت و درست از توانايي‌هاي افراد است. آنها بايد خود را افرادي توانا، داراي قابليت و مفيد به حساب آورند و نسبت به استعدادها و توانايي‌هاي خود ابراز وجود كنند و اين مهم جز در سايه داشتن شخصيت بهنجار ممكن نخواهد بود. روش‌هاي تحكمي، ترس‌آور و غير تربيتي محدوديت‌هاي زيادي براي رشد شخصيت دانش‌آموزان به وجود مي‌آورد. متأسفانه برخي از مدارس داراي محيط برانگيزنده نيستند و فعاليت‌هايشان اغلب با نيازها و استعدادهاي دانش‌آموزان همسو و همراستا نيست. مديريت مدرسه بايد فضا و محيطي را به وجود آورد كه در آن فرصت و امكان بروز خلاقيت و ابتكار و زمينه و تسهيلات براي رشد شخصيت دانش‌آموزان فراهم باشد.
● ايجاد زمينه‌هاي يادگيري مداوم
منظور از يادگيري مداوم، يادگيري و خودآموزي نه صرفاً در كلاس و مدرسه و ايام تحصيل بلكه يادگيري در تمام طول زندگي است. نبايد مدرسه صرفاً محلي براي از حفظ كردن دروس و امتحان دادن باشد. جهان امروز جهان تغييرات سريع و كشف مطالب و علوم جديد است و يقيناً دانش محدودي كه در مدرسه به فرد مي‌رسد براي تمام عمر او كافي نيست. مدرسه جايي است كه افراد را به توانايي‌ها و مهارت‌هاي مطالعه و استفاده از منابع مجهز مي‌كند. دانش‌آموزان بايد طوري تربيت شوند كه به مطالعه عادت كنند و بخشي از وقت خود در شبانه روز را به آن اختصاص دهند. مديريت مدرسه بايد داشتن كتابخانه مجهز در مدرسه را به‌عنوان يك نياز اصلي تلقي كند.
● ايجاد و تقويت حس عضويت و تعلق به جامعه
دانش‌آموز بايد طوري تربيت شود كه احساس عضويت در جامعه را داشته باشد. او بايد خود را از جامعه و جامعه را از خود بداند. بسياري از مسائل اجتماع را مي‌توان با مسئوليت پذيري افراد حل كرد. مدرسه بايد بتواند احساس و ادراك مسئوليت و همدلي و همراهي را در دانش‌آموزان ايجاد كند. احساس عضويت و تعلق به جامعه و تلاش براي بهبود و پيشرفت آن از اهداف آموزش و پرورش است كه بايد مورد توجه مديريت مدرسه باشد.
● رشد ارزش‌ها در دانش‌آموزان
مدرسه بايد چنان رفتار كند كه ارزش‌هاي مورد احترام جامعه را به دانش‌آموزان بشناساندبه طوري كه آنها با اين ارزش‌ها با احترام خاص برخورد كنند و براي آنها قداست قائل شوند. ارزش‌هاي اخلاقي و معنوي اسلامي افراد جامعه را از لغزش و انحراف حفظ نموده و راه كمال و سعادت را به آنان نشان مي‌دهد.
تاريخ : چهارشنبه 30 آبان 1397 | 14:24 | نویسنده : زهرا حیدربیگی |
لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید
فال حافظ
رتبه الکسا
ویژه اسلاید اسکین
تصویر تصادفی
ساعت
تعبیر خواب
جستجو
ذکر ایام هفته
ربات مترجم
آرشیو مطالب
حامیان اسلاید اسکین
اطلاعات سایت
امکانات وب
.
.
.